Öyle bir dönem oldu ki, FreeHand DNA'ımıza işledi. Onsuz bir şey olmaz dedik. Dünya tarih sahnesinden silinirken bile ona sarıldık. Ne olur bırakma bizi...
Artık ayrılık vaktinin geldiğini her halde biliyoruz, inanmasakta yaşıyoruz. Lakin, hayatımızda bu önemli boşluğun yerine ne koyacağımız konusunda kafalarımız hayli karışık. Çünki alternatifler öyle FreeHand gibi her şekle girmeye müsait değil. Hele Illustrator CS4'de kitap, dergi hazırlamaya çalışanlar Cehennem Azabıyla karşı karşıya kalacaklar. Emekler zai olacak, zaman heba olacak, enerji bitecek, elektrik kesilecek... soğuk su bile kar etmeyecek ateşimizi düşürmeye...
Ama biri demişti bir zamanlar, InDesign kullanın. Ey FreeHand'çiler içinizdeki nefsinizi dinlemeyin. Renkli, alacalı bulacalı programlara kanmayın. Duru, icindeki dinginliği had safhaya çıkarmış, içinde yaradılışının tüm güçlerini toparlamış ve sizlere sunan InDesign'ı kullanın. Mutlu olun ve Nirvanaya ulaşın...
Sanki, hani sanki, ormanın içindeki, gizli şelalenin oluşturduğu gölde yüzmenin Cennette olmak ile eşdeğer görenler, sanki elektrikler kesildiğinde başımızdan aşağıya, omir iliğimizden, kuyruk sokumana doğru yol alan terlerin her damlasını artık hissetmeyeceğin izi bilmek... Artık verileriniz güvende, kaybolmadı, şeytanda alıp götüremedi... Saçlarınızı sinirden dökmeyecek, yolmayacak, müşteri temsilcisinden azar işitmeyeceksini z.
Garip garip, 50x70 cm lik minik tabloları FreeHand'de cizmek icin günlerce ugraşmayacaksın ız. Dakikalar icinde iş teslim etmenin, gecenin, sabahın yarılarında, uykusuz, reflekslerin sıfır olduğu bir anda baskıya gönderirken RGB unutulan, düşük çözünürlüklü, taşma paylarının olmadığı bir belgeyi götürerek, zaman kaybetmeyeceksi niz artık... hata oranını ancak kasti ve dikkatsiz yönünüze bırakarak, bilgisiz kısmınız hızla gelişecek...
işte, sevgili, özel insan olan, FreeHand sadık kullanıcıları. Artık kuyunun dibindeki yalnız insan değilsin. Sana ışık göründü
